Ως λατρευτές είναι εύκολο πολλές φορές να επικεντρωθούμε σε αυτό που γίνεται στη σκηνή, σε αυτό που μπορούν να δουν οι άνθρωποι....

Όμως η δύναμη της λατρείας μας βρίσκεται σε αυτό που γίνεται πίσω από τη σκηνή, και σε αυτό που γίνεται μέσα στην καρδιά μας. Τι συμβαίνει όταν βρίσκεσαι στο σπίτι, όταν βρίσκεσαι στο δωμάτιό σου, στο σχολείο σου ή στην εργασία σου;

Αυτό που διακηρύττεις την Κυριακή ταυτίζεται με αυτό που ζεις την Δεύτερα;

Ο Ιησούς είπε στο Κατά Ιωάννη 15: 4 «Μείνετε ενωμένοι μαζί μου και εγώ ενωμένος μαζί σας. Όπως το κλήμα δεν μπορεί να φέρει καρπό από μόνο του, έτσι και εσείς αν δεν μείνετε ενωμένοι μαζί μου».

Είναι εύκολο να επικεντρωθούμε στο να φέρνουμε καρπό, γιατί αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να δουν, και να ξεχάσουμε πως ο αληθινός καρπός έρχεται όταν μένουμε ενωμένοι μαζί Του! Έρχεται από αυτές τις στιγμές που είμαστε μόνοι μαζί Του, που κανένας άλλος δεν μπορεί να δει.  Γι’ αυτό είναι εύκολο να τις προσπεράσουμε γιατί δεν θα πάρουμε έπαινο για αυτές από ανθρώπους, αλλά μόνο από τον Θεό που βλέπει στο κρυφό μέρος.  (Ματθαίος 6:6)

Όταν μένουμε συνεχώς ενωμένοι μαζί Του δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να φέρουμε καρπό, ο καρπός έρχεται αβίαστα γιατί πηγάζει απευθείας από Αυτόν και εμείς είμαστε απλά τα δοχεία μέσα από τα οποία διοχετεύει τον εαυτό Του σε άλλους.

Πως μένουμε ενωμένοι μαζί Του; Ξοδεύοντας χρόνο καθημερινά στον Λόγο Του, στην προσευχή! Καθώς αναζητούμε την οδηγία του καθημερινά ακόμα και στα μικρά πράγματα, καθώς παίρνουμε τον χρόνο να ησυχάσουμε και να ακούσουμε μέσα μας τη φωνή του στο τι θέλει να κάνουμε μέσα στη μέρα μας. Πού θέλει να πάμε, σε ποιον θέλει να μιλήσουμε......; Μένοντας σταθεροί και πιστοί στην τοπική εκκλησία που ο Θεός μας κάλεσε να φυτευτούμε και υπηρετώντας ακόμα και σε τομείς που ίσως είναι αφανείς. Αυτό είναι αληθινή λατρεία, να προσφέρουμε κάθε λεπτό μας στη δική Του υπηρεσία, και να είμαστε διαθέσιμοι σε Αυτόν για να χρησιμοποιήσει τη ζωή μας κάθε στιγμή σε ένα κόσμο που χάνεται....όχι απλά στη σκηνή!

Ο Σαμψών είναι ένα δυνατό παράδειγμα μέσα στη Γραφή ενός ανθρώπου που στηρίχθηκε περισσότερο στο χρίσμα του Θεού στη ζωή του, από το να μένει ενωμένος με τον Πατέρα. Ναι ο Θεός είχε ένα μεγάλο κάλεσμα για τη ζωή Του, του εμπιστεύθηκε ένα δυνατό χρίσμα για να ελευθερωθεί ο λαός του από τον εχθρό, αλλά η προσωπική του ζωή δεν ήταν ξεκαθαρισμένη.  Επιστηρίχθηκε στο ότι το χρίσμα στη ζωή του ήταν βέβαιο, που η κρυφή ζωή του δεν ακολουθούσε με το κάλεσμά του, αλλά έπαιζε με την αμαρτία και τον συμβιβασμό. (Κριτές 16:1-5)

Πολλές φορές ως λατρευτές μπορούμε να στηριχθούμε στο ότι το χρίσμα του Θεού είναι στη ζωή μας την ώρα που οδηγούμε δημόσια λατρεία, που να μην μπορούμε να δούμε ότι η προσωπική - κρυφή ζωή μας έχει αρχίσει να απομακρύνεται από Αυτόν! Ξεχνάμε ότι το χρίσμα της διακονίας ενεργεί για χάρη των ανθρώπων που διακονούμε, και αυτό δεν είναι εγγύηση ότι η σχέση μας με τον Θεό και η καρδιά μας είναι στη σωστή θέση. Πολλές φορές ο καρπός της διακονίας μας τυφλώνει και μας αποχωρίζει από την άμπελο που είναι ο Ιησούς!

Όσο δυνατή και αν είναι η διακονία μας δεν πρέπει να παίρνουμε ποτέ τα μάτια μας από τον Ιησού, αλλά να ζητάμε να Τον γνωρίσουμε περισσότερο. Γιατί μόνο όταν τα μάτια μας είναι προσηλωμένα σε Αυτόν θα μπορέσουμε να οδηγήσουμε άλλους σε Αυτόν μέσα από τη λατρεία μας! Γιατί αυτό είναι το κάλεσμά μας ως λατρευτές να οδηγήσουμε ανθρώπους σε μια συνάντηση με τον Ιησού μέσα από τη λατρεία μας και όχι στο δικό μας πρόσωπο! Αλλά αυτό δεν θα είναι δυνατόν όταν εμείς δεν Τον έχουμε συναντήσει με έναν φρέσκο τρόπο μέσα στη βδομάδα μας.....

«Και ο Σαμψών ξύπνησε από τον ύπνο του, και είπε: Θα βγω όπως και άλλοτε, και θα εκτιναχθώ. Αλλά αυτός δεν γνώρισε ότι ο Κύριος είχε απομακρυνθεί από αυτόν. Και τον έπιασαν οι Φιλισταίοι και του έβγαλαν τα μάτια, και τον κατέβασαν στη Γάζα, και τον έδεσαν με δύο χάλκινες αλυσίδες» (Κριτές 16:20-21)

Ο Κύριος μας καλεί καθημερινά να αγρυπνούμε στις πύλες του και να περιμένουμε στους παραστάτες των θυρών του (Παροιμίες 8:34), ώστε να μην κοιμηθούμε όπως ο Σαμψών και όταν ξυπνήσουμε να δούμε ότι το χρίσμα έχει αποχωρίσει και είμαστε αιχμάλωτοι και δεμένοι με τις αλυσίδες του εχθρού!

Η πραγματική ελευθερία έρχεται και μένει στη ζωή μας όταν είμαστε συνεχώς κοντά Του και στην παρουσία Του! Και αυτή η πνευματική σταθερότητα στη ζωή μας είναι η μεγαλύτερη ομολογία, πιο μεγάλη από το πόσοι έχουν ακούσει τα τραγούδια μας ή έχουν πατήσει «like» στα στάτους μας!

Πάρε την απόφαση σήμερα ότι θα πλησιάζεις καθημερινά κοντά Του, ώστε η καρδιά σου να μένει σε φωτιά και να εξασκείς να ακούς τη φωνή Του.....Τότε θα δεις ότι όταν καλεστείς να οδηγήσεις δημόσια λατρεία θα είναι κάτι που δεν θα παλέψεις για να γίνει, αλλά θα ρεύσει τόσο όμορφα μέσα από την ένωσή σου με την Άμπελο! Γιατί το κλήμα ενωμένο με την άμπελο πάντα φέρνει καρπό!

Και αυτός είναι ο καρπός που πραγματικά μένει..!

Μελίνα Σταμάτη

Τι γίνεται όταν κλείσουν τα φώτα; Σταματήσουν τα όργανα και όλοι πάνε σπίτι τους; Τι είναι άραγε η λατρεία; Μια ώρα την Κυριακή το πρωί ή την Τετάρτη το βράδυ; Ή κάτι παραπάνω..;

Ως λατρευτές πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η λατρεία δεν είναι κάτι που κάνουμε, αλλά κάτι που είμαστε! Είναι η ζωή μας που προσφέρεται ως καθημερινή θυσία μπροστά στον Κύριο. Δεν είναι τα όργανα, δεν είναι η μουσική, δεν είναι το πρόγραμμα μιας συνάθροισης, δεν είναι μια παρουσίαση και μια μάσκα που φοράμε. Είναι η καρδιά μας, η ζωή μας που εκχέεται ως μελωδία μπροστά στον Θεό καθημερινά!

Είναι η σιγανή μελωδία της καρδιάς σου που σιγοψιθυρίζεις στο δρόμο για τη δουλειά, είναι οι ώρες που ξόδεψες με την φίλη σου που δεν ένιωθε καλά, είναι η κρυφή υπηρεσία που κανένας δεν είδε, είναι η προσφορά για την οποία κανένας δεν έμαθε. Είναι τα δάκρυα στα μάτια σου που αναζητούσαν τον Θεό την ώρα του μεγαλύτερου πειρασμού. Είναι οι στιγμές που δεν τα παράτησες. Είναι η ζωή σου που φωνάζει....σε χρειάζομαι πιο πολύ και από την ζωή!

Στη Ρωμαίους 12:1-3 μας λέει ποια είναι η λογική μας λατρεία, η αληθινή λατρεία στα μάτια του Θεού «Παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στον Θεό, η οποία είναι η λογική σας λατρεία. Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα….”

Στα μάτια του Θεού αυτή είναι η αληθινή λατρεία …. η ζωή μας που γίνεται ζωντανή θυσία ….

Πώς γίνεται ζωντανή θυσία; Όταν έχουμε την επιλογή να συμβιβαστούμε με τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος, ή έχουμε την επιλογή να σκληρύνουμε την καρδιά μας μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε και να βάλουμε μια μάσκα....Αλλά αντίθετα επιλέγουμε να γίνουμε ευάλωτοι στον Θεό και να κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί Του όσο κι αν πονάει....τότε προσφέρουμε τα σώματά μας ως θυσία. Όταν δεν διαχωρίζουμε αυτό που κάνουμε από έξω με αυτό που πραγματικά γίνεται μέσα μας, τότε Του προσφέρουμε αληθινή λατρεία. 

Σήμερα πάρε λίγο χρόνο να Τον λατρεύσεις στον κρυφό μέρος, επέτρεψέ του να μπει στα σκοτεινά μέρη της καρδιάς σου και να φέρει φως!

Μελίνα Σταμάτη